Geluk is het hoogste doel. We streven het vaak na door momenten te creëren die ons geluksmomenten geven. Dit zijn vaak nieuwe situaties: Een feestje, nieuwe baan, kindje krijgen, nieuwe kleding, lekker eten, een stomende vrijpartij, afvallen.
Zoeken naar nieuwe impulsen brengt stress met zich mee. Zodra het heerlijke gevoel van het nieuwe weg ebt wil je een volgende shot van geluk. Of je wilt het geluksgevoel behouden en doet hier moeite voor. Dit geeft, onbewust, angst voor verlies en verandering. De wereld om ons heen verandert voortdurend en dat geeft onzekerheid. Onzekerheid maakt angstig en angst is de vijand van geluk.
De enige plek waar je langdurig geluk kunt vinden is in jezelf. Dat is je fundament om alles aan te kunnen in je leven. Om je veerkrachtig te maken. Tijdelijke geluksmomenten zijn dan de extraatjes.
Annie kan heel hard blèren. Angst schreeuwt namelijk heel hard. Het trekt alle aandacht. Het is een filter over je heen naar de buitenwereld. Het zegt als eerste 'NEE'.
Angst zit in: stress, piekeren, nervositeit, bezorgdheid, achterdocht, onzekerheid, ongerustheid, controledrang, woede, laag zelfbeeld. Het is een soort gevangenis waarin je je in bevindt. Het creëert tunnelvisie en is een slechte raadgever. Het laat je denken dat je het nodig hebt om beslissingen te nemen. Net of jij dat zelf niet kan. We zijn ons hier niet altijd zo bewust van en als we dat al zijn praten we het goed.
Maar wacht effe Tien. We hebben angst toch ook nodig?
Jazeker. Om gevaren te signaleren. Om over te steken, veilige keuzes te maken voor onszelf en onze kinderen en nog een legio aan andere dingen. Angst is een normale, gezonde en vaak levens beschermende reactie. Angst brengt het lichaam in een soort van alarmtoestand. Zo bereidt het zich voor om zich te verdedigen tegen gevaren. Maar soms lokken alledaagse situaties angstreacties uit die zo hevig zijn dat ze het normale functioneren belemmeren. Angst helpt ons om goed te reageren op mogelijk gevaar.
Mogelijk…Das heel wat anders dan ECHT gevaar.
Ja maar Tien als ik gevaar voel dan voelt het voor mij ontzettend echt. Ik voel het in heel mijn lichaam; trillen, zweethanden, knoop in mn maag. Jij zegt dat ik moet leren voelen nou ik voel dan dat ik moet ingrijpen.
Klopt.
Klopt wat?
Dat je dat voelt?
Ja maar zit ik dan goed met m’n gevoel?
Zeg jij het maar? Voelt die angst van jou goed? Voelt hij passend? Of een tikkie overdreven? Een tikkie belastend ook?
Stop gerust met lezen als je helemaal content bent met Annie Angst. Zo niet…Dan gaanik nog even door.
Onze cultuur is gericht op presteren en consumeren. Als je rust en geluk wilt zul je er zelf voor moeten werken. Wat makkelijker zou zijn als we niet de hele tijd worden afgeleid. Die wil helemaal niet dat we lekker mindfull in het hier en nu blijven. Nee, we moeten door. Door naar de volgende kick. Dit terwijl we de aandacht heel hard nodig hebben voor onszelf en onze kinderen.
De vraag moet dus eigenlijk niet zijn, hoe krijg ik een geweldig succesvol leven vol levensvreugde en geluk. Maar eerder, hoe kan ik een leven leiden waarin ik me rustig en gelukkig kan voelen in een wereld die hartstikke krankjorum is. Want laten we eerlijk zijn, we maken er eigenlijk een potje van met z’n allen hier op aarde. De ene wat meer dan de ander, tuurlijk, maar het is nou niet zo dat we moeten gaan denken dat we de aardbol goed verzorgen want daar denken die zeehonden op 1m2 ijsschots bij de Noordpool een tikkie anders over.
Tien Rustagh
Je hebt gelijk. Waar waren we gebleven.
O ja, mag ik u voorstellen aan Betty Brein. Dat is een nogal ingewikkeld en eigenzinnig tiep. Ze bestaat uit 3 delen die elk hun eigen functies en mogelijkheden hebben.
1. Hersenstam (reptielenbrein). Is gericht op overleven, stuurt ons instinct aan en regelt de ademhaling en hartslag.
2. Limbisch systeem (zoogdierenbrein). In de kern ligt de amygdala wat een belangrijke rol heeft in de regulatie van angst. Het werkt met emoties en instincten en reageert het meest dierlijk.
3. Neocortex (mensenbrein). Dit deel reguleert kennis, analyseert en denkt logisch na.
1 & 2 vormen samen ons OERBREIN.
Duik gerust in haar materie want dat is eindeloos interessant. Ik kan misschien wel 100 blogs over onze Betty schrijven maar voor dit onderwerp hou ik het iets kleiner. Een beetje heel veel kleiner. Anders kan ik net zo goed een boek gaan schrijven.
Ons brein heeft de oertijd los moeten laten en heeft zich aangepast op emotionele bedreigingen. Oftewel afwijzing/verstoting. En hoewel dit geen levensbedreigend gevaar is, denkt Betty daar wel zo over.
Ons oerbrein houdt zich bezig met overleven. Is gevoelig voor directe beloning. Denkt op korte termijn en stelt verplichtingen uit. Het werkt op basis van instincten en impulsen. Het eet te veel en zit graag, en houdt van zoet en zout. Het wil liever dat alles blijft zoals het is want onbekende dingen kunnen gevaarlijk zijn. Het wil bij de groep horen. Ze kiest liever van ongelukkig zijn in onbekende omstandigheden dan gelukkig zijn in onbekende omstandigheden.
Het oerbrein is de oudere zus van de neocortex maar de neocortex is veel slimmer. Maar die laat zich intimideren.
Het oerbrein is geconditioneerd om de omgeving te scannen op gevaar en ons ertegen te beschermen. Alles om te overleven.
Dat we nu beren op de weg zien betekent niet dat het echte beren zijn. Maar voor ons brein werkt t wel zo. Ons oer brein heeft zeg maar de briefing gemist over hoe de moderne wereld nu in elkaar steekt.
Voor ons oerbrein is deze wereld een sociale jungle waarin ene afkeurende opmerking of blik als gevaar wordt ervaren. Gek eigenlijk hè, maar als je het weet kun je daar goed op inspelen. Je maakt jezelf dan niet meer zo klein, je weet hoe je brein werkt en kan er wat mee.
Tenminste…Als je wil.
Mijn bronnen voor dit veel te korte maar werkelijk geniale stuk hierboven: