Hangend gezicht

In de auto onderweg naar een weekendje weg, vraag ik aan Boy 'Heb ik eigenijk een fijn gezicht om naar te kijken?' Ik kijk hem ook gelijk aan met van die priemende ogen om elke trekkende gezichtsspier waar te nemen wat verraad wat hij wel denkt maar misschien niet durft te zeggen. Terwijl ik naar hem kijk als een ekster naar een glimmend object, als een speurhond die een geur opvangt, als een moeder die voelt dat haar chocola uit de kast gejat wordt, zie ik, aan zijn gezicht dat hij geen idee heeft op welke manier hij kan reageren zonder dat hier een ongelooflijke discussie uit komt rollen die voor hem onmogelijk is om aan te gaan. Terror-Tien kwam effe om de hoek.

Mij niet bellen

Ik leg hem uit dat ik bedoel dat ik straks met mn hoofd op internet kom en dat me ineens zo effe van links aanvliegt. Boy komt op adem.

Ik vind bijvoorbeeld, don't shoot me, niet elk gezicht zo prettig om naar te kijken en swipe dan door terwijl de inhoud me misschien wel aan zou spreken. Boy zegt dat dit complete onzin is, ik onzin praat en helemaal niet zo ben. Ik bevestig dat eigenlijk wel. Klopt, ik volg ook niet allemaal fotomodellen. Ik stem af of ik een gevoel heb bij de persoon.

Wat hier natuurlijk gebeurd gaat heel erg over angst en onzekerheid. Ergens boeit het me voor geen meter of ik volgers krijg, hoeveel en wat ze van me vinden. Wil je het niet lezen, irriteer ik je? Meid scroll lekker door, ik lig daar echt niet wakker van. Maar goed, dat zegt mijn zelfverzekerde Tien, Power-Tien. Die Martientje in pyama denkt ineens wat the f*ck gaan die andere 6 persoonlijkheden nou weer doen joh. Mij niet bellen.

Nep-Tien

Ik heb sinds een jaar botox in mn nek en een beetje boven ogen. Dit is een migraine behandeling. Ik ga niet ontkennen dat ik het ruk vind als de botox is uitgewerkt. Mijn hoofdpijn komt met een bloedgang weer terug en dat beïnvloed o.a. mijn stemming. Ik heb een spieraandoening aan mn ogen (syndrome van Duane), geopereerd toen ik 9 jaar was en dat is een top oplossing geweest voor die scheelkijkende 360 graden ogen van mij. Maar, wel altijd nog hoofdpijn. Hiernaast merk ik ook dat het een frisse blik geeft. Ik vind het eigenlijk heel mooi. Want die oogleden jongens...Tis een wonder dat ik nog veilig de straat op kan. Ze hangen voor mijn gevoel namelijk op mn kin en zie ik geen bal meer.

Twee jaar geleden heb ik Fillers laten plaatsen. Een Liquid-Facelift. Werkelijk waar prachtig. Ik vind dat echt. Ik heb, vind ik, na 2 x 40 kilo af te zijn gevallen en met al mijn genomen hobbels, een beetje een uitgezakt verdrietig gezicht. Ik was daar zo niet aan toe. Ik wilde misschien wel een beetje terug in de tijd. Me jonger en knapper voelen. Ik weet het niet precies en misschien is het ook niet 1 ding, maar ik wilde in ieder geval niet een verdrietig gezicht zien in de spiegel. Ik ging dus voor een informatie gesprek over Fillers erin en kwam er met een super dure Liquid-Facelift uit. Iets met impulsiviteit en een tikkie over laten halen ofzo en heel erg voelen dat ik het wilde. Had natuurlijk al weken vooronderzoek gedaan hé.

Je kon het gelijk zien in mijn gezicht. Mijn kalkoenhals werd strak getrokken, een kaaklijn werd zichtbaar, rimpels werden zachter en mijn gezicht leek jonger. Een complimenten dat ik kreeg. Wat zag ik er goed en fris uit. Ik was zo toe aan complimenten, er speelde nog van alles aan geklooi in mijn dagelijks leven dus ik kon wel wat positieve reacties gebruiken. Ik kon dat op dat moment ook niet uit mezelf halen.

Ik nam ook Hairextentions. Ik had veel haaruitval (helaas nog steeds) en vond dat ook zo lastig. Mag ik nog een keer een beetje hip en happening zijn? Nu ik verlost ben van de kilo's, de balast van onderliggend verdriet.

Ongelijk en leeg

Dit is geen vraag aan jullie hoor, ik heb hierin al gekozen. Maar nu zijn mn Fillers dus bijna uitgewerkt en ik vind daar wisselende dingen van. Ik merk wel dat ik op een ander plek ben dan 2 jaar geleden. Ik zie geen verdriet meer in mijn blik. Ik heb ook andere labels aan mijn gedachte gehangen. Ik wacht dus nog maar even af hoe de boel er bij gaat hangen. Als ik over mn onderkinvel struikel kan ik altijd nog de beslissing maken...

Ik ben ook bij een plastisch chirurg geweest voor mijn hangende borsten. Ze zijn uitgezakt, ongelijk en heel leeg, ze doen zeer en klappen dubbel dus ik ben er maar druk mee. Prima Donna doet echt prima haar werk maar ja...Het doet iets met mij en mijn intimiteit. Ik ben bij 2 verschillende klinieken geweest. Toen kwam ik er helemaal niet meer uit. De ene zegt dit en de andere dat. De ene operatie is een stuk groter dan de ander en gratis is het allemaal ook zeker niet. Ik dacht, hier ga ik op zijn minst een jaar lang over nadenken. Ook hier vraag ik geen meningen van anderen omdat ik het heel persoonlijk vind. Alleen jij weet hoe je je voelt met jezelf, bij jezelf, over jezelf. Dit gaat namelijk niet altijd over wel of geen liefde hebben voor jezelf en je lijf bijvoorbeeld volledig omarmen. Er kan ook iets aan de hand zijn wat door een correctie gecorrigeerd kan en mag worden. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en daar moet wat mij betreft alle ruimte en respect voor zijn. Ook niet gaan vergelijken met elkaar.

In de tussentijd heb ik schijnbaar een neus voor vrouwen met gelifte borsten en sta ik, voor dat ik er erg in heb, met een wijntje in mijn ene hand en de gelifte borst van de ander in mijn andere hand, te voelen en het te hebben over hoeveel cc erin zit. En dan heb ik het niet over de cc in mijn wijnglas. Ik had zelfs laatst een situatie op een feestje dat de ene dame eigenlijk zoveel cc meer had willen en een andere dame 10 meter verderop precies zoveel cc minder had willen hebben, dat ik bijna dacht, misschien moet ik ze even laten kletsen met elkaar, misschien moet ik als mediator fungeren, misschien kunnen ze het samen op een akkoordje gooien ofzo. Maar ik had een wijntje op en het leek me ineens toch niet zo'n heel goed idee. Weet ook niet hoe zoiets zou vallen ofzo. Laat de ballen maar vallen...Sorry, ik moet hier om lachen. Nou hup, ik ga door.

Anti knippen en plakken

Het is misschien zinvol om te weten dat ik altijd een soort van tegen plastische chirurgie was. En botox en Fillers al helemaal. Waarom? Ik vond dat je mooi en natuurlijk oud moest kunnen worden. Je koopt maar een goeie créme, gaat sporten en drinkt genoeg water. Ik nam weleens vaker stelling ergens in waar ik later toch ineens heel anders over dacht.

Wat ik nu soms ingewikkeld vind is dat er steeds jongere vrouwen of meiden aan de botox en fillers zitten. Is dit oke? Wat vinden die moeders daarvan? Hoe groeien die meiden op? Voelen ze dan niet dat ze goed genoeg zijn? Maar ja, dit denk ik allemaal met mijn maagverkleining (leg ik uit in een ander blog), Fillers, botox en ideeën over een borstlift...Welk signaal geef ik mijn Juliaatje van bijna 4 hier hier eigenlijk mee af.

Ik denk hier best wel over na en heb het hier met vriendinnen over. Er komt nu dus ook geen kant en klaar antwoord over, geen wijze les. Ik weet het zelf ook niet maar praat er graag over na. Ben heel benieuwd ook wat anderen erover denkt...

Gymtas

Soms denk ik weleens stiekem dat ze iets zouden moeten uitvinden dat je bijvoorbeeld onder je haar, zo bij je kruin, een touwtje hebt waar je aan kan trekken. Dat je de boel zo even hup omhoog kan trekken. Dat je knieën, schaamlippen, onderbuikbobbel, borsten en onderkin zo hup lekker weer strak getrokken is. Met zo'n sluiting als een gymtas maar dat je het dan zeg maar niet ziet. Ik hou me aanbevolen als iemand iets hoort.

Duidelijk of te hard

Soms kijk ik bedenkelijk. Heel vaak eigenlijk. Krijg ik zeer regelmatig te horen. Ik bedenk ook heel veel. Mijn gezicht is zo mijn zielsspiegel. Is dat een woord? Je ziet aan mij precies hoe ik me voel. Ik verbloem dat ook dus niet omdat ik denk dat dat geen zin heeft. Ik zeg gewoon 'ik ben vandaag een beetje moe. Verder ben ik oké'. Dit is wat mij betreft super duidelijk voor een ander. Ik hoef me niet beter voor te doen en de ander hoeft er niets mee. Ik ben kwijt waar ik mee zit en we kunnen door. Voorheen klaagde ik steen en been over van alles, dat ben ik anders aan gaan pakken en werkt als een malle.

Ik hoor in mijn omgeving ook veel te vaak dat alles altijd maar goed gaat. lippenstift op en gaan. Dat heeft mij echt zo geen goed gedaan. Niet in de mate waarop het 'verbloemen' is. Ik heb veel liever dat mensen echt even zeggen hoe het met hun gaat. Kort, bondig, eerlijk en oprecht. Tuurlijk wel op de juiste momenten en het hoeft ook niet van A tot Z alle ellende te zijn. Maar als met jou altijd alles goed gaat, de hele tijd en het is niet zo en je wilt er met mij niet over in gesprek terwijl die tijd, verbinding en veiligheid er vanuit mij wel is...Mij oprecht niet meer bellen. Ik besteed mijn tijd liever aan de mensen die er wel op zitten te wachten. Ben ik te hard? Ik vind het duidelijk. Het werd ook eens hoog tijd dat ik hier duidelijk over werd. Voor mezelf. Ik kan namelijk een waardevolle toevoeging op je leven zijn maar als jij daar niet bent dan is dat oké. Het zegt alleen dus niet van alles over mij terwijl ik dat altijd gedacht heb.

Soms kijk ik bozig. Dit krijg ik ook weleens te horen. Nou en! Geen idee wat ik dan voel. Misschien heb ik gewoon een ruk dag of mijn brein maakt overuren in het verwerken van prikkels en die eeuwige todo lijstjes waar nooit een eind aan komt. Wie weet besluit mijn brein ineens te bedenken hoe ik ook alweer die lekkere stoofpot in elkaar draai. Hoeveel rum ging daar nou ook alweer in. Dit terwijl de mussen van het dak vallen. Ik kan dan soms staan te dromen. Staren. Weet dan dat mijn hoofd echt heel hard aan het werk is. Het kijkt dus niet boos, het is geconcentreerd en mijn Fillers zijn bijna uitgewerkt!

Nu ik minder boos en verdrietig ben op mezelf en de wereld is mijn gezicht wel zachter in uitdrukking geworden. Ik glimlach ook veel meer. Klinkt logisch. Ik kan nu een heel relaas gaan houden over hoe lief ik wel niet ben en als je dat niet ziet in mijn gezicht dan bla bla bla. Punt is, Als de gezichtsuitdrukking van een ander iets doet met jou, dan moet je dat gevoel van jezelf eens aankijken. Niet het smoelwerk van een ander. Te hard weer zeker? Of duidelijk?

It's a wrap

Als ik aan Boy vraag of ik een fijn gezicht heb, is dat natuurlijk kolder. Dit is mijn gezicht, ik heb geen toverstok, hoef geen toverstok, het verteld een verhaal, mn ziel zie je in mijn ogen en als je er lang genoeg inkijkt ga ik je waarschijnlijk op een bepaald moment knuffelen en aan je haren ruiken.

Haren ruiken? Ja...zucht...Dit doe ik naast borsten voelen schijnbaar ook...Dat is een heel ander verhaal geloof me...

x Tien