Innerlijke TRUT

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen. Die hebben we volgens mij allemaal. Werkelijk echt allemaal!

Hoe lief en leuk je ook bent, iedere vrouw heeft een stemmetje die af en toe van zich laat horen. En dan bedoel ik dat venijnige stemmetje, die zegt dat je lelijk bent, niet de moeite waard, dat je niet goed genoeg bent, je hebt weer een van de ballen uit de lucht laten vallen.

Zie je die vetrol, o meid je tieten hangen er wel erg zielig bij, wat ben je toch een rotmoeder, je bent zo vaak van huis, je doet geen reet met je kids, zou je niet eens je benen scheren en wat leuks aantrekken met je pluishaarvlekkerigekop. Die zegt; jemig heb je haar al gezien, wat ziet zij eruit, pfff kan ze die kids niet even onder controle houden, ooo en die vent van haar wat een jedokus. Heb je het al gehoord van die en die en zus en zo, dat begrijp je toch niet???

Die

Bij de een is die stem wat luider dan bij de ander en dat is wel een verschilletje. De een laat hem los in het wild zodat iedereen er van kan mee genieten. De ander houdt hem thuis onder bedwang of laat hem huishouden in eigen lichaam en geest.

Bij de een is hij niet zo super luid. Gewoon een klein stemmetje wat met een scheve mond even heel zachtjes tegen de vriendin naast haar zegt dat ze moet kijken wie er nou weer langs komt lopen. Bij andere is die stem super luid en kun je er niet omheen. Zo zie je die daar…die is dik geworden. Dat soort teksten en gedachten.

Even heel eerlijk

Ik denk dat ik zo’n beetje alle stemmen ooit wel heb gehad. Ik zal er maar gelijk eerlijk in zijn. Ik ben nogal wat rap van tong, lichtelijk impulsief, heb een aangeboren dosis sarcastische humor die er uit knalt op de gekste momenten. Het is er soms sneller uit dan gepland en daar glij ik weleens mee uit de bocht. Nou heeft er bij mij nooit echt haat en afgunst in gezeten. Tenzij jaloezie met afgunst te maken heeft. Dan wel.

Ik heb altijd een goed hart gehad en het beste met iedereen voor maar ja, ik was niet altijd gelukkig en dat projecteerde ik dan op andere mensen want zo werkt dat...Weet ik nu.

Het was ook niet zo dat ik op een terras maar overal over zat te blaten hoor, ik ben op zich niet zo een erge roddelkont maar thuis op de bank…allememaggies ik kon er wat van. Als er maar iemand gek praat of met een 190 graden oog de wereld in kijkt, een hoofd heeft alsof hij tussen een bankschroef heeft klem gezeten dan gaat mijn innerlijke trut toch een partijtje aan! Die is dan ook niet te stoppen ook op bepaalde avonden. De zelfliefde is dan vaak laag en de chips en chocola behoefte vrij hoog.

Je hoort het al, het heeft naar mijn inziens dan alles te maken met hoe jezelf in je vel zit. Hoe ik me voel. Ik! Die innerlijke trutstem gaat heel erg over jezelf. Ik kan hier alleen alweer 5 blogs over schrijven en dat zal ik waarschijnlijk ook wel een keertje doen. Over projectie, roddelen, zelfbeeld etc. Genoeg om aan te kijken.

Ik ga hier nu anders mee om nu ik liefde voor mezelf heb ontwikkeld. Ik weet het, zelfliefde, jeukwoord. Maar het gaat wel om een erg belangrijk stukje. Liefde...voor...jezelf. Dit is de sleutel tot geluk en oprechte liefde geven aan een ander.

Drop the mic

Misschien moet je weten dat jij de baas bent over je innerlijke trut en als je die heel erg en overal maar aan het woord laat, moet je je afvragen of je nou wel zo gelukkig bent met jezelf. Ik weet het antwoord daar wel op. Been there done that. Ik heb mijn innerlijke trutstem inmiddels aardig onder bedwang en dat voelt stukke beter kan ik je vertellen. En als ze eruit wil of ontsnapt, komt ze nooit meer zo ver als vroeger. Ik pootjehaak haar zodat ze vol op d'r smoel valt en hopelijk wat leert. Het wordt namelijk hoog tijd dat we wat vriendelijker over andere vrouwen gaan praten en om te beginnen tegen onszelf! En dat lieve mensen...begint...NU!

I dropped the mic..

x Tien